Aangekomen in Banga Bakundu

Hallo Iedereen,

Eerste mailtje vanuit Kameroen (ow het uitroepteken dat ik hier wilde plaatsen werkt niet).
Eergister goed aankomen, met alle koffers en spullen. De eerste momenten waren een hele belevenis. Geld gewisseld in een vreemd afgelegen kantoortje (ik moet nog leren wa, eerste rit met de taxi door de grote stad Douala, vervolgens opgehaald door twee Nederlandse meisjes, met de koffers op het dak in een gezellig volle bus naar het ziekenhuis in Banga Bakundu, een rit die een paar uur duurde. Je ziet een heleboel gedurende zo’n rit: de mensen op straat, nieuwe geuren, veel geluiden, veel dieren, mensen die spullen verkopen door de ramen van het busje zodra je stilstaat, de natuur, Mount Cameroon op de achtergrond: Prachtig allemaal. Het zijn zoveel nieuwe dingen dat ik het gevoel heb dat ik opnieuw geboren ben en alles opnieuw aan ontdekken ben.
Ik woon op het ziekenhuisterrein in het guesthouse. Samen met Marjolijne deel ik een bed in de kamer van Annemieke, een meisje die hier haar laatste co-schappen loopt. Ook Willemieke woont in het guesthouse, zij is een Nederlandse psycholoog. Ook dokter Sone heeft een kamer en eens in de maand slaapt er een gynocoloog voor een paar dagen.
Gister de eerste dag meegelopen met de zusters in het ziekenhuis. Wat niet meer was dan een heleboel luisteren, vragen, zweten en met moeite mijn ogen open kunnen houden van de moeheid van het reizen en de nieuwe indrukken. Er zijn verschillende afdelingen: een female ward, een children’s ward en een male ward. Elke afdeling is gesplits in medical en surgical. hier in Banga Bakundu spreken ze ‘pidgin’ wat nu echt nog onverstaanbaar lijkt en wat we snel moeten leren aangezien de patienten niet allemaal engels kunnen en veel pidgin spreken.
Het werken in de wards staat los van wat ik voor Stichting Give Milk Stop Aids ga doen, maar ik heb de zuster die voor GSMA nog niet ontmoet, zij is er volgende week donderdag weer. Over het ziekenhuis, de zusters, dokters, patienten en het werken daar zal ik het volgende bericht meer vertellen, dat is nog een beetje lasting na een stagedag, behalve dat ik kan zeggen dat het heel verschillend is dan een ziekenhuis is Nederland, maar dat is zoals verwacht.
Dit weekend hebben we vrij om even bij te kunnen komen van de reis, al het nieuwe, te wennen aan het warme weer en de omgeving te ontdekken. Ik zit nu in een internet café in Muyuka (een dorp in de buurt), een reisje van 20 minuten in zo’n gezellig drukke taxi (9 personen in een personenauto) waar ik soms met samengeknepen tenen voorin in zit; goede snelheid, heuvel op heuvel af, gaten in de weg, brommers die voorbij scheuren en geen verkeersregels. Maar heerlijk vind ik het om tussen de afrikaanse mensen door het landschap naar het dorpje te scheuren.
Ik zal proberen dit berichtje op de site te zetten aangezien het allemaal wat langer duurt achter deze computer dan we gewend zijn in Nederland.
Ik heb net een Afrikaanse simkaart gekocht met het nummer: 00237-76553175.

Liefs