Mijn verjaardag, twee weken ziekenhuis, twee weken
Door: Ruth
Blijf op de hoogte en volg Ruth
28 Februari 2009 | Kameroen, Yaoundé
reizen met Liselot verder, leek het me weer eens tijd voor een verhaal op deze waarbenjij.nu site!
Bedankt voor de felicitatiekaarten, -mailtjes en voor de pakketjes die met Liselot zijn meegekomen! Heeft me toch een beetje een jarig gevoel bezorgd. Alle feestdagen hier zijn zo anders, dat ze eigenlijk een beetje langs me heen gaan. Voor het eerst jarig zonder naast Liselot wakker te worden, het moest er ooit een keer van komen, was toch een een rare gewaarwoording. Maar de berichten vanuit Nederland, de geimproviseerde verjaardagstaart van mijn huisgenootjes in het geusthouse (een witbrood ingesmeerd met chocopasta en kaarsjes), het tripje naar Limbe om mijn verjaardag met mijn lokale vrienden aan het strand en in de nightclub te kunnen vieren hebben me, zonder verjaardagsgevoel, toch een hele leuke dag bezorgd!
Na mijn verjaardag, heb ik twee weken op de maternity en op de de verpleegafdelingen van het ziekenhuis gewerkt. Ik heb verschillende studenten die ook stage liepen in het ziekenhuis geintervieuwd over de studie en het beroep, welke leuke gesprekjes over hun leefwijze en het verpleegkundig vak opleverden. Al vond ik het vanwege het taalverschil soms erg lastig om vraag en antwoord duidelijk te krijgen. Het is wel leuk om te zien dat je zo verschillend kan denken over bepaalde dingen. Soms raak ik hier in een eindeloze discussie (bijvoorbeeld over het geloof of de man- vrouwverdeling) en denk ik: jemig hoe kan je dat nou zeggen! Dat denk je ook alleen maar omdat dat er als jong kind bij je is ingestampd. Maar dan realiseer ik me tegelijkertijd dat dit wat mijn mening betreft natuurlijk hetzelfde is. In feite zijn we allemaal vormsels van onze opvoeding en levenservaring. Begrijpen dat meningen kunnen vershillen en het zo kunnen accepteren is in dit soort situaties soms noodzakelijk dus.
13 februari was de dag dat ik Liselot eindelijk kon ophalen van het vliegveld! In het begin benieuwd naar hoe ik het zou vinden als er iemand uit ' mijn oude wereldje' op bezoek kwam ' in mijn nieuwe wereldje', Kameroen voelde toch een beetje als mijn land. Maar toen ik het vliegtuig aan zag komen vliegen, liselot door de gang zag lopen en ik niet wist hoe snel ik naar de ontvangsthal moest rennen om haar te kunnen verwelkomen was ik toch zo gelukkig! Verbaasd ook hoe normaal het voelde om zomaar ineens naast mijn bloedeigen tweelingzus in de taxi naar het hotel te zitten, terwijl het toch best bizar was. Het was heel vertrouwd en ik heb heerijk met haar door Kameroen gereisd en bijgekletst. In drie dagen de Mount Cameroon beklommen. Jeetje wat een tocht. Na een nacht slapen in de kou, op een houten plank met ratten langs je hoofd, vijf uur lang naar de top klimmen (waar je een foto maakt en vervolgens weer vertrekt vanwege de kou en de wind en het niet hebben van een uitzicht vanwege de bewolking) om vervolgens acht uur de mogen dalen: lees de hele tijd, de hele tijd, de hele tijd dezelfde beweging met je knieeen, afgewisseld met wat valpartijen, waardoor ik aan het eind van de dag echt neerplofte bij de hut waarvan ik dacht dat ik er nooit zou komen! Klink verschrikkelijk (en dat vond ik het ook bij tijden) maar het was een prachtige ervaring. Heerlijk om zo intensief in beweging te zijn, nergens aan de hoeven denken omdat je moet kijken waar je je voeten neerzet en te kunnen genieten van de verscheidenheid aan natuur die te vinden is op een berg: regenwoud, savanne, heide, gesteente, kraters, paden door oude lavastromen, etc. Bijzonder prachtig!
Samen met Liselot daarna Korup National Park bezocht, opzoek naar olifanten, prachtige vlinders gespot, jaja! De laatste dagen heerlijk aan het strand van Kribi gelegen. Echt een plaatje. Wat voelde ik me rijk, een wandeling langs de waterlijn, de rust, de mooie natuur en als klap op de vuurpijl liep Liselot ook nog voor me!
Afgelopen weken heeft me veel goeds gedaan. Eerst hoge lichamelijke inspanning en daarna de zeewind door je haren geeft me een groot gevoel van vrijheid en geluk. Soort van meditatie-effect: hoofd helemaal leeg om vervolgens je gedachten goed te kunnen ordenen en te genieten.
Liselot eergister afgezet in Douala en nu weer terug in Banga op naar mijn laatste maand in Kameroen. Aan de slag met het afronden van de stage en het typen van de verslagen. Naar Douala om spullen in te slaan voor het ziekenhuis; ontzettend bedankt voor jullie donaties! Ik ga het nuttig besteden!
Met de trein naar het Noorden waar de Moslimcultuur overheerst, het warmer en droger is en het land en de cultuur iets heel anders bieden dan de regio waar ik nu verblijf. Hopend de ' big five' te vinden (ipv rupsen en vlinders) daar in het Wazapark.
Nog genoeg te beleven dus!
Veel liefs en kussen vanuit Kameroen!
Bedankt voor de felicitatiekaarten, -mailtjes en voor de pakketjes die met Liselot zijn meegekomen! Heeft me toch een beetje een jarig gevoel bezorgd. Alle feestdagen hier zijn zo anders, dat ze eigenlijk een beetje langs me heen gaan. Voor het eerst jarig zonder naast Liselot wakker te worden, het moest er ooit een keer van komen, was toch een een rare gewaarwoording. Maar de berichten vanuit Nederland, de geimproviseerde verjaardagstaart van mijn huisgenootjes in het geusthouse (een witbrood ingesmeerd met chocopasta en kaarsjes), het tripje naar Limbe om mijn verjaardag met mijn lokale vrienden aan het strand en in de nightclub te kunnen vieren hebben me, zonder verjaardagsgevoel, toch een hele leuke dag bezorgd!
Na mijn verjaardag, heb ik twee weken op de maternity en op de de verpleegafdelingen van het ziekenhuis gewerkt. Ik heb verschillende studenten die ook stage liepen in het ziekenhuis geintervieuwd over de studie en het beroep, welke leuke gesprekjes over hun leefwijze en het verpleegkundig vak opleverden. Al vond ik het vanwege het taalverschil soms erg lastig om vraag en antwoord duidelijk te krijgen. Het is wel leuk om te zien dat je zo verschillend kan denken over bepaalde dingen. Soms raak ik hier in een eindeloze discussie (bijvoorbeeld over het geloof of de man- vrouwverdeling) en denk ik: jemig hoe kan je dat nou zeggen! Dat denk je ook alleen maar omdat dat er als jong kind bij je is ingestampd. Maar dan realiseer ik me tegelijkertijd dat dit wat mijn mening betreft natuurlijk hetzelfde is. In feite zijn we allemaal vormsels van onze opvoeding en levenservaring. Begrijpen dat meningen kunnen vershillen en het zo kunnen accepteren is in dit soort situaties soms noodzakelijk dus.
13 februari was de dag dat ik Liselot eindelijk kon ophalen van het vliegveld! In het begin benieuwd naar hoe ik het zou vinden als er iemand uit ' mijn oude wereldje' op bezoek kwam ' in mijn nieuwe wereldje', Kameroen voelde toch een beetje als mijn land. Maar toen ik het vliegtuig aan zag komen vliegen, liselot door de gang zag lopen en ik niet wist hoe snel ik naar de ontvangsthal moest rennen om haar te kunnen verwelkomen was ik toch zo gelukkig! Verbaasd ook hoe normaal het voelde om zomaar ineens naast mijn bloedeigen tweelingzus in de taxi naar het hotel te zitten, terwijl het toch best bizar was. Het was heel vertrouwd en ik heb heerijk met haar door Kameroen gereisd en bijgekletst. In drie dagen de Mount Cameroon beklommen. Jeetje wat een tocht. Na een nacht slapen in de kou, op een houten plank met ratten langs je hoofd, vijf uur lang naar de top klimmen (waar je een foto maakt en vervolgens weer vertrekt vanwege de kou en de wind en het niet hebben van een uitzicht vanwege de bewolking) om vervolgens acht uur de mogen dalen: lees de hele tijd, de hele tijd, de hele tijd dezelfde beweging met je knieeen, afgewisseld met wat valpartijen, waardoor ik aan het eind van de dag echt neerplofte bij de hut waarvan ik dacht dat ik er nooit zou komen! Klink verschrikkelijk (en dat vond ik het ook bij tijden) maar het was een prachtige ervaring. Heerlijk om zo intensief in beweging te zijn, nergens aan de hoeven denken omdat je moet kijken waar je je voeten neerzet en te kunnen genieten van de verscheidenheid aan natuur die te vinden is op een berg: regenwoud, savanne, heide, gesteente, kraters, paden door oude lavastromen, etc. Bijzonder prachtig!
Samen met Liselot daarna Korup National Park bezocht, opzoek naar olifanten, prachtige vlinders gespot, jaja! De laatste dagen heerlijk aan het strand van Kribi gelegen. Echt een plaatje. Wat voelde ik me rijk, een wandeling langs de waterlijn, de rust, de mooie natuur en als klap op de vuurpijl liep Liselot ook nog voor me!
Afgelopen weken heeft me veel goeds gedaan. Eerst hoge lichamelijke inspanning en daarna de zeewind door je haren geeft me een groot gevoel van vrijheid en geluk. Soort van meditatie-effect: hoofd helemaal leeg om vervolgens je gedachten goed te kunnen ordenen en te genieten.
Liselot eergister afgezet in Douala en nu weer terug in Banga op naar mijn laatste maand in Kameroen. Aan de slag met het afronden van de stage en het typen van de verslagen. Naar Douala om spullen in te slaan voor het ziekenhuis; ontzettend bedankt voor jullie donaties! Ik ga het nuttig besteden!
Met de trein naar het Noorden waar de Moslimcultuur overheerst, het warmer en droger is en het land en de cultuur iets heel anders bieden dan de regio waar ik nu verblijf. Hopend de ' big five' te vinden (ipv rupsen en vlinders) daar in het Wazapark.
Nog genoeg te beleven dus!
Veel liefs en kussen vanuit Kameroen!
-
28 Februari 2009 - 12:31
Anneloes:
Heerlijk verhaal weer! Voor mij kan de komende maand niet snel genoeg gaan.... X -
28 Februari 2009 - 13:06
Hein:
Bedankt. Leuk verslag.
Dat gaat wel lekker daar.
Ga zo door en ontvang
een grote groet van
Hein -
28 Februari 2009 - 14:41
Susanne:
Rutta!
Prachtig verhaal weer, en nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ook super dat Liselot er was. Ja zal idd heel vreemd zijn geweest, je 1e verjaardag zonder naast haar wakker te worden!
Geniet van je laatste maandje en beleef en zie nog maar veel mooie dingen!
Dikke kus, Suus -
28 Februari 2009 - 20:34
José Soorsma:
Tot maandag!! :-) -
01 Maart 2009 - 06:58
Carla:
Lieve Ruth,
Volgens mij heeft jullie samenzijn de afgelopen weken het gemis op 31 januari snel doen vegeten... wat een prachtige dingen hebben jullie samen meegemaakt! Heel bijzonder, twee(ling)zusjes die elkaar en wat ze samen meemaken zo zuiver ervaren. Blijf genieten van 'jouw' Kameroen. Lieve groet -
01 Maart 2009 - 08:37
Tanny:
Zondagmorgen, 1 Maart. De lente maand. Laptop op schoot, de geur van de open haard, zacht weer, wel grijs. Dan de zonnige verhalen van mijn lieve nicht in Afrika lezen. Nog wel 2 lange, interessante, mooie, ontroerende verhalen achter elkaar. Genieten dus.Ben trots op je Ruth, maar dat wist je al natuurlijk. Had 31 Januari Liselot aan de telefoon en die stond te popelen om naar je toe te gaan. Geweldig om dan later te lezen dat jullie er samen zo intens van genoten hebben.Een rijkdom.Zoals jij beschrijft hoe je Liselot op stond te wachten op het vliegveld bracht mij in gedachte weer 30 jaar terug toen jouw vader ons stond op te wachten in Benin waar wij hem op gingen zoeken. L'histoire se repete.
Blijf genieten de laatste maand daar Ruth. Probeer nog steeds even veel te genieten als de 1e week daar, want voor je het weet zit je in het vliegtuig terug en is het Afrikaanse avontuur afgelopen. Ook in Afrika vliegt de tijd, zeker achteraf. Terug in Nederland wil ik heeeeeel graag je verhalen horen en je ervaringen beluisteren. Fijn om je gezicht er dan bij te zien.
Dadelijk gaan Hein en ik naar Rijen om de film van Gert en Heleen te gaan bekijken, over hun reis door Amerika, Canada, Peru en Mexico. Zullen we ook de nodige Hameltjes zien denk ik.
23 Maart 12 dagen naar La Palma, 1 van de Canarische eilanden, dus weet niet of wij thuis zijn als jij aankomt in Nederland. Is die datum al bekend?
Morgen 3 dagen een cursus in Kamp Vught, waar ik vrijwilligerswerk ga doen.
Zo...ben je ook weer een beetje op de hoogte van ons leventje in het bos.
Heel veel lieve groeten van je trotse tante Tanny -
01 Maart 2009 - 08:41
Sanne:
Hee lieve Ruth,
Wat ontzettend leuk je verhalen zo allemaal te lezen. Mooi en bijzonder om dit allemaal zo mee te kunnen maken.
Geniet ze nog even daar!
Liefs, Sanne -
01 Maart 2009 - 16:00
Heleen:
Ruthie! Geniet van je laatste maand! Heb er ook hartstikke veel zin in dat je weer terug bij 'ons' bent. Regelmatig doen we dingen met de club en zeggen we' ooh dit had Ruth ook leuk gevonden'. En staks ben je er gewoon echt weer bij! Maar nog eersrt even je maandje daar, veel plezier en tot snel!
Liefs,
Heleen. -
02 Maart 2009 - 09:46
Roline:
See you soon, Ruth! Kijk er naar uit om je weer te zien! Je verhalen klinken wel echt heerlijk, en deze ervaring is ook echt iets voor jou. Mooi hoe jij dingen als meningsverschillen zo kunt relativeren. Veel plezier nog en ik hoop dat je de 'big five' in plaats van rupsen en vlinders, ook nog gaat zien!
LIEFDE! -
10 Maart 2009 - 13:08
Janneke En Loes:
Hoi Ruth,
Wat leuk om jou verhalen te lezen. Vooral omdat wij zelf in augustus jou komen vergezellen of overnemen! Wij studeren allebei Hbo-V in Utrecht en gaan een comparative study doen in 't ziekenhuis. We zitten nu te denken aan pijnbestrijding. denk jij dat dit een relevant onderwerp is? en dat wij daar onderzoek naar kunnen doen? is er genoeg stof om hier een onderzoek over te doen? (Je verhaal over de geslagen vrouw bij de bevalling klonk ook erg shockerend)
het zou leuk zijn als je onze vragen wilt mailen naar loesie747@hotmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
